ほんとに価値(かち)ある会社(かいしゃ)ってこんな会社(かいしゃ)かな？】
พูดถึงบริษัทที่มีคุณค่าต่อสังคม ผมคิดว่าบริษัทอย่างนี้หรือเปล่านะ (ขอให้อ่านดังต่อไปครับ)

ある時(とき)、養護学校(ようごがっこう)の女先生(おんなせんせい)が、卒業予定(そつぎょうよてい)の二人(ふたり)の女生徒(じょせいと)の就職(しゅうしょく)のために、
駆(か)けずり回(まわ)っていました。
วันหนึ่ง อาจารย์หญิงโรงเรียนสำหรับคนพิการ กำลังมองหางานให้นักเรียนหญิงที่ใกล้จะเรียนจบเพื่อให้เข้าทำงานได้

ある会社(かいしゃ)に訪問(ほうもん)し、 採用(さいよう)のためのお願(ねが)いを窓口役員(まどぐちやくいん)の方(ほう)に直談判(じかだんぱん)していました。 「大(おお)きな会社(かいしゃ)で障害者雇用(しょうがいしゃこよう)の枠(わく)を設(もう)けているところもあると 聞(き)いていますが、ぜひこちらにお願(ねが)いしたいのです」
อาจารย์หญิงขอกับผู้จัดการที่มีหน้าที่รับเข้าทำงานบริษัทโดยตรงว่า ฉันได้ยินว่าที่บริษัทใหญ่มีโควตาสำหรับคนพิการเข้าทำงาน ฉันอยากจะให้ลูกศิษย์เข้าทำงานบริษัทของท่านค่ะ

この会社(かいしゃ)の窓口(まどぐち)は大山(おおやま)さんという人(ひと)でした。
ผู้จัดการด้านบุคคลมีหน้าที่รับคนเข้าทำงาน ชื่อโอยะมะ

ちなみに大山(おおやま)さんは、後日(ごじつ)この会社
(かいしゃ)の社長(しゃちょう)になりますが、
ในขณะนั้นคุณโอยะมะนั้นตำแห่งยังเป็นกรรมการบริษัท แต่ภายภาคหน้าจะได้เป็นประธานบริษัท

このときの申(もう)し出(で)には、頭(あたま)を抱(かか)えて悩(なや)みました。
และ(คุณโอยะมะ)ก็กลุ้มใจกับคำขอของอาจารย์หญิง

その子(こ)たちを雇(やと)うのであれば、その一生(いっしょう)を幸(しあわ)せにしてあげないといけない。
ถ้าหากว่าจ้างลูกศิษย์คนพิการ เราต้องให้ความสุขตลอดชั่วชีวิตของเขา

しかし果(は)たして今(いま)のこの会社(かいしゃ)に、それだけのことができるかどうか・・・。
แต่ช่วงนี้บริษัทเอง ไม่ทราบว่าจะสามารถเลี้ยงดูขนาดนั้นได้หรือเปล่า

そう考(かんが)えると自信(じしん)がなかったのです。
เมื่อคิดถึงเรื่องนั้น (คุณโอยะมะ)ก็ไม่มั่นใจ

いったんは、大山(おおやま)さんはお断(ことわ)りします。
คุณโอยะมะจึงปฏิเสธไปก่อน

しかし、その先生(せんせい)はあきらめず、またやって来(き)ます。
แต่ อาจารย์หญิงไม่หมดหวังและมาหาอีกครั้ง

また断(ことわ)ります。
คุณโอยะมะก็ปฏิเสธอีก

またやって来(き)ます。
อาจารย์หญิงก็คงไม่ละความพยายาม

それでも断(ことわ)ります。
แต่คุณโอยะมะก็ปฏิเสธเหมือนเดิม แม้อาจารย์หญิงจะมาถึงสองครั้ง

三回目(さんかいめ)の訪問(ほうもん)のとき、大山(おおやま)さんを悩(なや)ませ苦(くる)しませていることに、その先生(せんせい)も耐(た)えられなくなったのでしょう、
ついにあきらめたそうです。
พอครั้งที่สาม เนื่องจากอาจารย์หญิงเกรงใจ การขอร้องตัวเองก็ทำให้คุณโอยะมะทุกข์ทรมานใจ 
เธอจึงหมดหวังในที่สุด

しかしそのとき「せめてお願(ねが)いを一(ひと)つだけ」ということで、 こんな申(もう)し出(で)をしたそうです。
แต่ในขณะนั้น อาจารย์หญิงจะขอร้องเป็นเรื่องสุดท้ายกับคุณโอยะมะ

「大山(おおやま)さん、もう採用(さいよう)してくれとはお願(ねが)いしません。
คุณโอยะมะคะ ฉันจะไม่ขอให้จ้างเข้าทำงานค่ะ

でも、就職(しゅうしょく)が無理(むり)なら、せめてあの子(こ)たちに働(はたら)く
体験(たいけん)だけでもさせてくれませんか？
แต่ถ้าไม่มีทางที่จะรับเข้าทำงาน ขอความกรุณาเพียงให้เด็กๆได้รับประสบการณ์ในการทำงานได้ไหมค่ะ

そうでないとこの子(こ)たちは、働(はたら)く喜(よろこ)び、
働(はたら)く幸(しあわ)せを知(し)らないまま施設(しせつ)で
死(し)ぬまで暮(く)らすことになってしまいます。
ไม่อย่างนั้น เด็กจะคงใช้ชีวิตอยู่ในบ้านพักคนพิการตลอดจนกระทั่งจากโลกใบนี้ไป โดยไม่มีโอกาสทราบว่าความสุขจากการทำงานเป็นอย่างไร

私(わたし)たち健常者(けんじょうしゃ)よりは、
平均的(へいきんてき)にはるかに寿命(じゅみょう)が短(みじか)いんです」
เด็กเหล่านี้มีอายุขัยเฉลี่ยสั้นมากกว่าคนธรรมดาทั่วไปอย่างเราค่ะ

頭(あたま)を地面(じめん)にこすりつけるようにお願(ねが)いしている先生(せんせい)の姿(すがた)に、 大山(おおやま)さんは心(こころ)を打(う)たれました。
คุณโอยะมะประทับใจที่เห็นอาจารย์หญิงกำลังขอร้อง และก้มหัวครั้งแล้วครั้งเล่า ซํ้าแล้วซํ้าเล่า

「一週間(いちしゅうかん)だけ」ということで、障害(しょうがい)をもつ二人(ふたり)の少女(しょうじょ)に就業体験(しゅうぎょうたいけん)をさせてあげることになったのです。
จึงตั้งใจไว้ว่าจะจ้างเพียงหนึ่งสัปดาห์ ให้เด็กหญิงพิการสองคนเข้าทำงาน ถือว่าเป็นการทดลองทำงาน

「 私(わたし)たちが面倒(めんどう)をみますから」
อาจารย์หญิงยืนยันว่าจะคอยดูแลเด็กหญิงทั้งสองเอง เพื่อไม่ให้เป็นภาระกับบริษัท

就業体験(しゅうぎょうたいけん)の話(はなし)が決(き)まると、 
喜(よろこ)んだのは子(こ)どもたちだけではありません。
พอตกลงกันเรื่องทดลองทำงาน ไม่เพียงแค่เด็กๆที่ดีใจเท่านั้น

先生方(せんせいがた)はもちろん、
ご父兄(ふけい)たちまでたいそう喜(よろこ)んだそうです。
แน่นอนคณะอาจารย์ และพ่อแม่ก็ดีใจอย่างมาก

会社(かいしゃ)は午前(ごぜん)8時(じ)から午後(ごご)5時(じ)まで。
เวลาทำงานของบริษัทกำหนด ตั้งแต่ 08.00 น. – 17.00 น.

しかし、その子(こ)たちは雨(あめ)の降(ふ)る日(ひ)も風(かぜ)の強(つよ)い日(ひ)も、 
毎日朝(まいにちあさ)の7時(じ)に玄関(げんかん)に来(き)ていたそうです。
แต่ เด็กๆนั้นมาถึงประตูของบริษัท 07.00 น.ทุกๆวัน ไม่ว่าวันนั้นลมจะพัดแรงหรือฝนตกก็ตาม

お父(とう)さん、お母(かあ)さん、さらには心配(しんぱい)して先生(せんせい)まで
 いっしょに送(おく)ってきたといいます。
 ได้ยินว่าพ่อแม่หรือไม่ก็อาจารย์มาส่ง เพราะความเป็นห่วง

親御(おやご)さんたちは夕方(ゆうがた)の3時(じ)くらいになると「倒(たお)れていないか」 「何(なに)か迷惑(めいわく)をかけていないか」と、遠(とお)くから見守(みまも)っていたそうです。 
พอถึงเวลา 15.00 น. พ่อแม่จะมาที่บริษัทและ เฝ้าดูอย่างเอาใจใส่อยู่ห่างๆ “ เป็นห่วงว่าลูกล้มไปแล้วหรือเปล่า ” “ ลูกจะทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนหรือเปล่า ”

そうして一週間(いちしゅうかん)が過(す)ぎ、就業体験(しゅうぎょうたいけん)が終(お)わろうとしている 前日(ぜんじつ)のことです。
เมื่อผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ก่อนวันที่จะจบการทดลองทำงาน

「お話(はなし)があります」と、十数人(じゅうすうにん)の社員全員(しゃいんぜんいん)が大山(おおやま)さんを取(と)り囲(かこ)みました。
พนักงานทุกคนประมาณ10คน ห้อมล้อมคุณโอยะมะและบอกว่าขอปรึกษาหารือหน่อยครับ

何(なに)ごとなのか？
มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น

大山(おおやま)さんは社員(しゃいん)の表情(ひょうじょう)の
ただならぬ気配(けはい)から 「何(なに)か」を感(かん)じとりました＞＞＞
คุณโอยะมะได้รับความรู้สึกบางอย่างจากท่าทางผิดปกติและทางสีหน้า

社員全員(しゃいんぜんいん)の心(こころ)を動(うご)かしたものは何(なに)か？
สิ่งที่กระตุ้นจิตใจของพนักงานทุกคนได้ คืออะไร

社員(しゃいん)たちは、
二人(ふたり)の少女(しょうじょ)のために嘆願(たんがん)をしにきたのです。
พนักงานทุกคนมาวอนขอ(เรื่องหนึ่ง)สำหรับเด็กหญิงทั้งสองคน

「あの子(こ)たち、明日(あした)で
就業体験(しゅうぎょうたいけん)が終(お)わってしまいます。
 เด็กๆนั้น จะจบการทดลองทำงานวันพรุ่งนี้แล้วครับ

どうか、大山さん、来年(らいねん)の4月(がつ)1日(にち)から、
あの子(こ)たちを正規(せいき)の社員(しゃいん)として
採用(さいよう)してあげてください。
คุณโอยะมะครับ กรุณาจ้างเด็กๆนั้นในฐานะเป็นพนักงานจริงๆตั้งแต่วันที่1 เดือนเมษายนได้ไหมครับ

あの二人(ふたり)の少女(しょうじょ)を、これっきりにするのではなくて、
 正社員(せいしゃいん)として採用(さいよう)してください。
ไม่ใช่ว่าให้ทำงานเพียงแค่ชั่วคราว 
กรุณาจ้างเด็กหญิงสองคนนั้นในฐานะเป็นพนักงานของบริษัทเถอะครับ

もし、あの子(こ)たちにできないことがあるなら、
私(わたし)たちがみんなでカバーします。
หาก มีบางอย่างที่เด็กๆไม่สามารถทำได้ เราทุกคนจะช่วยเหลือเองครับ

だから、どうか採用(さいよう)してあげてください」
ขอความกรุณารับเด็กๆเข้าทำงานด้วยนะครับ

これが私(わたし)たちみんなのお願(ねが)い、つまり、総意(そうい)だと言(い)います。
นี่เป็นคำขอร้องของทุกคน ก็หมายความว่าเป็นความคิดของพนักงานทุกคน

社員(しゃいん)みんなの心(こころ)を動(うご)かすほど、 
その子(こ)たちは朝(あさ)から終業時間(しゅうぎょうじかん)まで、
何(なに)しろ一生懸命働(いっしょうけんめいはたら)いていたのです。
เพราะเด็กๆตั้งใจทำงานตั้งแต่เริ่มทำงานจนกระทั่งเวลาเลิกงานอย่างสุดกำลังความสามารถ ถึงขนาดกระตุ้นจิตใจของพนักงานทุกคนได้

仕事(しごと)は簡単(かんたん)なラベル貼(は)りでしたが、
10時(じ)の休(やす)み時間(じかん)、お昼休(ひるやす)み、3時(じ)の休(やす)み時間(じかん)にも、仕事(しごと)に没頭(ぼっとう)して、手(て)を休(やす)めようとしません。
การทำงาน งานง่ายๆ แค่แปะสลากลาเบล แต่ทุ่มเทให้กับงาน ไม่ยอมหยุดมือ ถึงแม้ว่าช่วงพัก 10.00 น. 12.00 น. และ15.00 น.

毎日背中(まいにちせなか)を叩(たた)いて、
「もう、お昼休(ひるやす)みだよ」
「もう今日(きょう)は終(お)わりだよ」と言(い)われるまで一心不乱(いっしんふらん)だったそうです。
ほんとうに幸(しあわ)せそうな顔(かお)をして、一生懸命仕事(いっしょうけんめいしごと)をしていたそうです。
ได้ยินว่าเด็กๆนั้นทำงานอย่างขยันหมั่นเพียร จนพนักงานรุ่นพี่ต้องเข้ามาลูบหลังเพื่อบอกว่า “ ถึงเวลาพักเที่ยงแล้วนะ” “ ถึงเวลาเลิกงานวันแล้วนะ” เด็กๆก็จะยิ้มรับ แสดงให้เห็นความสุขจากใบหน้า

社員(しゃいん)みんなの心(こころ)に応(こた)えて、
大山(おおやま)さんは少女(しょうじょ)たちを 正社員(せいしゃいん)として採用(さいよう)することにしました。
คุณโอยะมะตกลงรับเด็กหญิงสองคนนั้นในฐานะเป็นพนักงานบริษัทตามที่พนักงานทุกคนขอร้อง

一人(ひとり)だけ採用(さいよう)というのはかわいそうだし、
何(なに)よりも職場(しょくば)で一人(ひとり)ぼっちになってしまいやすいのではないか、
二人(ふたり)ならお互い助(たす)け合(あ)えるだろうということで、とりあえず二人(ふたり)に働(はたら)いてもらうことになりました。 
อีกอย่างหนึ่งคิดว่า ถ้าจ้างคนเดียวก็น่าสงสารเหมือนกันและ อาจจะอยู่โดดเดียวในบริษัทก็ได้ 
ทางบริษัทจึงตกลงกันว่า จะรับทั้งสองคนเพราะถ้ามีเพื่อน บางทีทั้งสองคนอาจะร่วมมือช่วยกันก็ได้ 

それ以来(いらい)、この会社(かいしゃ)では、障(しょう)がい者(しゃ)の方(ほう)を少(すこ)しずつ採用(さいよう)するようになっていきました。
ตั้งแต่นั้นมา ที่บริษัทนั้นก็มีแนวโน้มที่จะรับคนพิการเข้าทำงานทีละน้อย

この会社(かいしゃ)は、神奈川県川崎市(かながわけんかわさきし)にある 日本理化学工業(にほんりかがくこうぎょう)という会社(かいしゃ)です。
บริษัทนี้ ชื่อบริษัท Nihon rikagaku kougyou ตั้งอยู่เมืองkawasaki จังหวัด kanagawa

このお話(はな)しは、今(いま)から55年(ねん)ほど前(まえ)、1959年(ねん)のことでした。
เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อ55ปีก่อน ในปีค.ศ.1959

今(いま)では、従業員約(じゅうぎょういんやく)50名(めい)のうち、7割(わり)ほどが知的障害(ちてきしょうがい)をもった方々(かたがた)で占(しめ)められています。
ปัจจุบัน มีพนักงานทั้งหมด50คน ประมาณ70เปอร์เซนต์เป็นคนพิการด้านสมอง

「企業価値(きぎょうかち)」なんて語句(ごく)がありますが、
こんな会社(かいしゃ)こそ価値(かち)ある会社(かいしゃ)ではないでしょうか？
มีคำพูดว่า “บริษัทที่มีคุณค่าต่อสังคม ” บริษัทอย่างนี้แหละไม่ใช่หรือที่ควรสนับสนุน

出典 ที่มา : https://blog.goo.ne.jp/yuishin13/e/2fad7cdd3dd27e79b6ad32eb401ab14c
Photo : 
https://bit.ly/2RqLnaQ
翻訳 การแปล : ooshiro
ช่วยกดนี้ ↓ ด้วยครับ

にほんブログ村にほんブログ村
自分で翻訳！
外国語学習(英語以外)
翻訳ランキング
タイ語ランキング